poranek. schodzimy ze schodów, szybko, bo spóźnieni na przedszkolne śniadanie. przy zejściu do piwnic naszej kamienicy, w których nigdy nie byłam:
– mamooo, a wiesz, że w naszej piwnicy wilczur piekło podpala?
cóż. za nami odwiedziny londyńskich harcerek na obozie poświęconym cichociemnym, a pojutrze 70. rocznica powstania warszawskiego… franek z tatą zawsze usypia przy lao che
– mamo, chodź do mnie, boję się!
– czego?!
– samotności…
wieczorem dla odmiany wyznał, że nie chce mieć żony, ani dzieci, że chce żyć sam… zaczynam się martwić, że nie będzie chciał wyprowadzić się z domu.
a właściwie BBC – wielkie ci dzięki za teletubisie vel MIM!
wczoraj pozmywałam, dziś się zdrzemnęłam!
odtwarzacz dvd wrócił do łask, a podarowane nam płyty znów cieszą i jak się okazuje – ratują.
tak, tak. wiem. telewizja ogłupia i szkodzi… ale chyba nie mnie…
Ignac przed komputerem słucha muzyki. robi się cicho.
– Ignac czego słuchasz?! – krzyczę z kuchni
– dobrego tekstu! – odkrzykuje z powagą
jako, że ostatnio z dumą stwierdza, że uwielbia brzydkie słowa, z zainteresowanie porzuciłam swoje zajęcia, by sprawdzić co tak wciągnęło pięciolatka, a tam…
no i stoję w rozkroku.
słomiana wdowa, samotna matka - taka sytuacja 